සංයුත්ත නිකාය

සගාථ වග්ගෝ

8.1.5. සුභාසිත සුත්තං

8.1.5. ඉතා යහපත් වචන ගැන වදාළ දෙසුම

ඒකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩික්සස ආරාමේ. තත්‍ර ඛෝ භගවා භික්‌ඛූ ආමන්තේසි භික්ඛවෝති, භදන්තේති තේ භික්‌ඛූ භගවතෝ පච්‌චස්‌සෝසුං. භගවා ඒතදවෝච.

මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහටයි. ඒ දිනවල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියේ සැවැත් නුවර ජේතවනය නම් වූ අනේපිඬු සිටුතුමාගේ ආරාමයේ. එදා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ “පින්වත් මහණෙනි” කියා භික්ෂුසංඝයා ඇමතුවා. “පින්වතුන් වහන්ස” කියලා ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලාත් භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිතුරු දුන්නා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඒ මොහොතේදී මෙය වදාළා.

චතූහි භික්ඛවේ අංගේහි සමන්‌නාගතා වාචා සුභාසිතා හෝති නෝ දුබ්‌භාසිතා. අනවජ්‌ජා ච අනනුවජ්‌ජා ච විඤ්‌ඤූනං. කතමේහි චතූහි? ඉධ භික්ඛවේ භික්‌ඛු සුභාසිතංයේව භාසති නෝ දුබ්‌භාසිතං. ධම්‌මංයේව භාසති නෝ අධම්‌මං. පියංයේව භාසති නෝ අප්‌පියං සච්‌චංයේව භාසති නෝ අලිකං. ඉමේහි ඛෝ භික්ඛවේ චතූහි අං‌ගේහි සමන්‌නාගතා වාචා සුභාසිතා හෝති නෝ දුබ්‌භාසිතා. අනවජ්‌ජා ච අනනුවජ්‌ජා ච විඤ්‌ඤූනන්‌ති. ඉදමවෝච භගවා ඉදං වත්‌වා සුගතෝ අථාපරං ඒතදවෝච සත්‌ථා.

“පින්වත් මහණෙනි, ඉතා යහපත් වචනය කරුණු හතරකින් යුක්තයි. ඒවා නරක වචන නොවෙයි. වැරදි වචන නොවෙයි. නුවණැත්තන් ගරහන වචන නොවෙයි. ඒ කරුණු හතර මොනවාද?

පින්වත් මහණෙනි, මේ ශාසනයේ භික්ෂුව ඉතා හොඳ වචනමයි කියන්නෙ. නරක වචන කියන්නෙ නෑ. ධර්මයමයි කියන්නෙ. අධර්මය කියන්නෙ නෑ. ප්‍රිය වචනමයි කියන්නෙ. අප්‍රිය වචන කියන්නෙ නෑ. සත්‍යමයි කියන්නෙ. බොරු කියන්නෙ නෑ. පින්වත් මහණෙනි, ඉතා හොඳ වචනය ඔන්න ඔය කරුණු හතරෙන් යුක්තයි. ඒ වචනය නරක වචනයක් නොවෙයි. නිවැරදි වචනයක්. නුවණැත්තන් ගර්හා නොකරන වචනයක්.

භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළා. මේ කරුණ වදාළ සුගත වූ ශාස්තෘන් වහන්සේ යළි මේ ගාථාවත් වදාළා.

සුභාසිතං උත්‌තමමාහු සන්‌තෝ ධම්‌මං භණේ නාධම්‌මං තං දුතියං
පියං භණේ නාප්‌පියං තං තතියං සච්‌චං භණේ නාලිකං තං චතුත්‌ථන්‌ති.

“ශාන්ත වූ මුනිවරුමයි උතුම්, යහපත් වචන කියන්නෙ. ධර්මයමයි කියන්නෙ. අධර්මය කියන්නෙ නෑ. ඒක තමයි දෙවෙනි කරුණ. ප්‍රිය දෙයක්මයි කියන්නෙ. අප්‍රිය දෙයක් කියන්නෙ නෑ. ඒක තුන්වෙනි කරුණ. සත්‍යයක්මයි කියන්නෙ. බොරු කියන්නෙ නෑ. ඒක හතරවෙනි කරුණ.”

අථ ඛෝ ආයස්‌මා වංගීසෝ උට්‌ඨායාසනා ඒකංසං උත්‌තරාසං‌ගං කරිත්‌වා යේන භගවා තේනඤ්‌ජලිං පණාමෙත්‌වා භගවන්‌තං ඒතදවෝච. පටිභාති මං භගවා පටිභාති මං සුගතාති. පටිභාතු තං වංගීසාති භගවා අවෝච. අථ ඛෝ ආයස්‌මා වංගීසෝ භගවන්‌තං සම්‌මුඛා සරූ‌පාහි ගාථාහි අභිත්‌ථවි.

එතකොට ආයුෂ්මත් වංගීසයන් ආසනෙන් නැගිට්ටා. සිවුර ඒකාංශ කරගත්තා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වන්දනා කරගත්තා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙහෙම කිව්වා. “භාග්‍යවතුන් වහන්ස, මට කාරණයක් වැටහෙනවා. සුගතයන් වහන්ස, මට කාරණයක් වැටහෙනවා.”

“පින්වත් වංගීස, ඔබට එය වැටහේවා!” කියල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළා.

ඉතින් ආයුෂ්මත් වංගීසයන් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඉදිරියේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ප්‍රශංසා කෙරෙන මේ ගාථාවන් ප්‍රබන්ධ කළා.

තමේව වාචං භාසෙය්‍ය යායත්‌තානං න තාපයේ
පරේ ච න විහිංසෙය්‍ය සා වේ වාචා සුභාසිතා

“යම් වචනයකින් තමා පීඩා විඳින්නෙ නැත්නම්, අනුන්ටත් හිංසාවක් නැත්නම්, ඒ වචන තමයි කියන්න ඕන. අන්න ඒ වචන තමයි යහපත් වචන කියන්නෙ.

පියවාචමේව භාසෙය්‍ය යා වාචා පටිනන්‌දිතා
යං අනාදාය පාපානි පරේසං භාසතේ පියං.

ප්‍රිය වචනමයි කිව යුත්තේ. ඒ වචන සතුටින් පිළිගන්නවා. පව් වචන අත්හැරලා, අනුන්ට කිව යුත්තේ ප්‍රිය වචනමයි.

සච්‌චං වේ අමතා වාචා ඒස ධම්මේා් සනන්‌තනෝ
සච්‌චේ අත්‌ථේ ච ධම්මේ ච ආහු සන්‌තෝ පතිට්‌ඨිතා.

ඇත්ත වශයෙන්ම සත්‍ය වචනමයි අමෘත වචනය. මේක සනාතන ධර්මයක්. ශාන්ත මුනිවරු සත්‍ය තුළත්, අර්ථය තුළත් පිහිටා ඉන්නවා කියලයි කියන්නෙ.

යං බුද්ධෝ භාසතේ වාචං ඛේමං නිබ්‌බානපත්‌තියා
දුක්‌ඛස්‌සන්‌තකිරියාය සා වේ වාචානමුත්‌තමාති.

ඒ අමා නිවන ලබාගන්න බුදු සමිඳුන් නිර්භය වචන වදාළා. දුක් කෙළවර කරන ඒ වචන තමයි ලෝකයේ ශ්‍රේෂ්ඨතම වචන වන්නේ.”

සාදු! සාදු!! සාදු!!!

ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_8-1-5/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M